Na een jarenlang verblijf in Parijs keert de weduwe Ranjevskaja terug naar haar geboortegrond in Rusland. Zij treft er een veranderde wereld aan. De schulden van de familie zijn zo hoog opgelopen dat het huis en het bijhorende landgoed bij opbod zullen worden verkocht. De zakenman Lopachin ziet een uitweg. Hij stelt voor om de kersentuin te kappen en op het vrijgekomen land zomerverblijven te bouwen die kunnen worden verhuurd.

 

Tsjechovs laatste stuk schildert de pijnlijke ondergang van mensen die in de illusie van het verleden leven en de nieuwe tijd niet begrijpen. De kersentuin is mettertijd onrendabel geworden. Vroeger werd er van de kersen jam gemaakt. Maar zelfs de oude huisknecht Firs, die zijn hele leven op het domein heeft gewerkt, is ondertussen het recept vergeten.

​

De toekomst is aan de kapitalisten en het snelle geld. In De kersentuin worden de rollen letterlijk omgedraaid. Lopachin koopt het huis waarin zijn vader nog als dienstknecht heeft gewerkt. De vroegere bezitloze is de nieuwe bezitter gewden. Ranjevskaja heeft wel land, maar geen geld. Tot een andere manier van denken is zij niet in staat.

​

De verfijnde tekening van mensen die leven in de vergeefse hunkering naar iets dat niet meer bestaat, heeft De kersentuin doen uitgroeien tot een van de meest geliefde stukken uit het wereldrepertoire. 

 

De voorstelling speelt op het prachtige terrein van Fort Uitermeer in  Weesp.